Kotiteollisuus - A História das Criaturas

 

Nossa tradução tem mais linhas que a
versão original, ajude-nos a sincronizar.=) fechar

Satu Peikoista

Toisiinsa kietoutuneina
He kulkevat metsän halki
Heille tuntemattoman
Pienille loputtoman

Rukkapeikkotakkutukka
Ja heikkopeikkopelokas
Molemmat niin urheina
Ovat toistensa tukena

Mitä puiden takana heitä odottikaan?
Niin kaunis kukka
Jota ei osaa sanoin kuvailla
Sen tahtoi itselleen rukkapikku takkutukka

Lyijynraskaita
Jalkojaan ei tunne kumpikaan
Ei maailmaa
Ympärillään pelkkää harhaa
(2x)

Halki jäätyneen maan
He kulkevat käsikkäin
Katsomatta toisiaan
Sanomatta sanaakaan

Jään pinnasta peilasivat
Huurtuneita kasvojaan
Silmät niin vettyneet
Ovat isäntiinsä pettyneet

Se kukka kuoli ja takkutukan kyyneliin
Hukkui heikko peikko
Niin se vain menee
Ei aina käykkään niin
Kuten toivoi rukkapikku takkutukka

Lyijynraskaita
Jalkojaan ei tunne kumpikaan
Ei maailmaa
Ympärillään pelkkää harhaa
(2x)

Sormet vieraat soittavat
Tätä soitinta
Kuoleman sormet
kylmät ja kankeat

Astun sisään portista
Vieras maailma
Avautuu sen takaa
Maisemat ankeat

Nyt sanat on jo sanottu
Laulut on laulettu
Aamun koittaessa
Ilta jo hämärtää

Kun hukun itkuuni
Toivon että jää
Edes kauniin kukan nimi
Tänne elämään



A História das Criaturas

Próximos um ao outro
andam pela floresta
desconhecido para eles
infinitamente para baixo

Pobres criaturas com madeixas rebeldes
e medonhas
ambos tão valentes
eles existem um para o outro

O que os esperou atrás das árvores?
uma flor tão linda
de modo que não pode ser descrito com palavras
O pequeno com madeixas rebeldes quis isso para si mesmo

Os pés deles pesados como chumbo
nenhum dos dois podem sentir
nem o mundo
cercado pela ilusão

Os pés deles pesados como chumbo
nenhum dos dois podem sentir
nem o mundo
cercado pela ilusão

Através da terra congelada
eles andam de mãos dadas
sem olharem um ao outro
sem dizerem uma palavra

Refletidos pelo gelo
Suas faces congeladas
olhos em tantas lágrimas
desapontados em seus controles

A flor morreu e madeixas rebeldes está em lágrimas
afogada a fraca criatura
é assim como está indo
isto não irá para sempre
como o pequeno com madeixas rebeldes esperava

Os pés deles pesados como chumbo
nenhum dos dois podem sentir
nem o mundo
cercado pela ilusão

Os pés deles pesados como chumbo
nenhum dos dois podem sentir
nem o mundo
cercado pela ilusão

Dedos de um estranho
tocou este instrumento
dedos da morte
fria e rígida

Caminhando através do portão
mundo estranho
abrindo através deste
paisagem sombria

Agora as palavras estão ditas
músicas cantadas
pelo amanhecer
o anoitecer cai

Enquanto me afogo em minha dor
espero que pelo menos
o nome de uma bonita flor
sobreviva