Loituma - Meu Tesouro Chegará

 

Kun mun kultani tulisi

Kun mun kultani tulisi,
armahani asteleisi,
tuntisin ma tuon tulosta,
arvoaisin astunnasta,
jos ois vielä virstan päässä
tahikka kahen takana.
Utuna ulos menisin,
savuna pihalle saisin,
kipunoina kiiättäisin,
liekkinä lehauttaisin;
vierren vierehen menisin,
supostellen suun etehen.
Tok' mie kättä käppäjäisin,
vaikk' ois käärme kämmenellä;
tok' mie suuta suikkajaisin,
vaikk' ois surma suun edessä;
tok' mie kaulahln kapuisin,
vaikk' ois kalma kaulaluilla;
tok' mie vierehen viruisin,
vaikk' ois vierus verta täynnä.
Vaanp' ei ole kullallani,
ei ole suu suen veressä,
käet käärmehen talissa,
kaula kalman tarttumissa;
suu on rasvasta sulasta,
huulet kuin hunajameestä,
käet kultaiset, koriat,
kaula kuin kanervan varsi.

Meu Tesouro Chegará

Meu tesouro chegará
Meu amor, chegará passo-a-passo
Eu o conheço por sua chegada
O reconheço por cada passo
Mesmo que fosse a uma milha
Ou dois quilômetros de distância.
Como a névoa lá fora
Ou como a fumaça em meu quintal
Como partículas que eu mesma aceleraria
Como chamas que eu poderia aumentar
Eu iria de encontro a ele
Tocaria de leve seu rosto.
Gostaria de tocar sua mão
Mesmo que uma cobra ali estivesse
Gostaria de beijar sua boca
Mesmo que houvesse receio em seu rosto
Eu subiria até seu pescoço
Mesmo se a morte ali aparecesse
Eu caminharia do seu lado
Mesmo que estivesse toda ensanguentada.
E ainda que meu tesouro não tivesse
A boca sangrenta de um lobo
As escamas gordurosas de uma cobra
Ou o pescoço por um fio da morte
Sua boca é de uma gordura derretida
Os lábios são de mel
Mãos de ouro, limpas
Seu pescoço como um cacho de urze.